Janjaap (eigenaar), Johan Dirk van der Endt, Frank Huige, zijn dochtertje Isabelle, Rinus de Jonge en ik. Leuk!”
Een bemanning dat veel samen heeft gezeild op diverse boten.
En deze keer voor de eerste keer op de J29 van Janjaap. Ik heb er zin in.
Er is snel een appgroep gevormd en in een paar dagen wordt vooral via dit kanaal gecommuniceerd. Niet alles is even serieus natuurlijk…..het geeft direct aan dat de sfeer er goed in zit.
Mijn zoon Sven vaart tijdens de Mosselrace op de DRV, mijn J70, in dezelfde klasse. Hij heeft een bemanning gevormd met studenten vanuit Rotterdam.
Deze zijn allen vrijdag bij mij thuis aangekomen. Dus behalve dat het een gezellig onderonsje met vrienden is, is het ook een vader-zoon strijd.
Kijken wie er gaat winnen.
Zaterdagochtend vroeg uit bed en ontbijten met het team van Sven. Spullen bij elkaar rapen en met de auto naar Wemeldinge, waar beide boten gereed liggen. Eerst Sven en zijn team even geholpen en hierna naar de Double J, waar Janjaap het meeste al heeft georganiseerd. Een mooie set zeilen erop: de boot ligt er perfect bij. Super!
De weersverwachtingen zijn prima. Zon, een licht windje dat afneemt naar zeer licht. Om 10.00 uur is onze start. Zonnebrand, petje op, zonnebril, broodjes zijn gesmeerd en voldoende water voor deze warme dag. Om iets over 9 op de motor richting de start. Sven op sleeptouw meegenomen, zodat ook hij op tijd bij de start kan zijn.
10 uur start: baan 10, 25 mijl. We starten voor de wind.
Nadeel van zo’n start is, dat achterop komende grotere schepen ons afdekken, waardoor we uiteindelijk matig wegkomen. Een aantal tegenstanders glippen weg…even een blik naar rechts…de DRV zit nog achter ons.
Met Rinus aan de helmstok kunnen we rekenen op 100% concentratie.
Iedere keer prikken we een boot bovenlangs en uiteindelijk varen we goed op snelheid en kruipen we naar voren. Voor ons ligt The Max van Bram Verwijs. Voor de wind blijven we er nog achter. Tijdens de gijpmanoeuvres glippen we er voorbij, maar later op snelheid verliezen we uiteindelijk van de grotere spinnaker van The Max.
Janjaap en ik geven al aan: als we straks bij de O1 zijn gaat de spi eraf.
Op de 150% genua gaan we ten opzichte van anderen aan de wind relatief sneller en kunnen we inhalen. Maar zover is het nog niet.
De DRV is ons inmiddels voor de wind voorbij. De J70 onder gennaker is nu eenmaal veel sneller. Trots kijk ik naar de rolgijp van het team DRV; zeilen kunnen ze wel die gasten.
Aangekomen bij de O1 kunnen een paar gennakers nog even blijven staan.
De spinnaker gaat eraf, we verliezen namelijk teveel hoogte en met de 150% genua beginnen we aan de inhaalrace. Dit ziet er goed uit.
De stroom is inmiddels gekenterd en voor stroom, aan de wind, lopen we écht lekker. The Max zijn we inmiddels voorbij en ook de DRV naderen we snel. Zij vallen stil vanwege de kleinere jib, maar wij kunnen met de genua nog lekker doorvaren. Ook zie je het verschil tussen diegene met wat meer ervaring op stromend water. Het is nog niet zo eenvoudig en met de juiste inschatting drijven we langs alle boeien richting de scheidingston bij Yerseke. Het lijkt erop dat de wind niet meer gaat aantrekken, dus het is niet meer dan logisch dat de wedstrijd ingekort wordt.
Bij Tholen wordt ons vermoeden bevestigd. Het finishschip is in zicht.
Frank gaf eerder al aan, dat we meer richting Tholen moeten houden om wat meer wind- en stroomvoordeel te hebben. Dat is een stukje om. Eigenwijs besluiten we de kortste lijn te varen. Achteraf gezien, hadden we beter Frank zijn advies kunnen opvolgen. Wellicht waren we dan toch nog iets meer naar voren gekropen. Achteraf is dit altijd makkelijk, maar in zo’n wedstrijd is het altijd afwegen: kortste weg of snelste weg.
Het veld is door het wegvallen van de wind wel behoorlijk uit elkaar gevallen.
De voorste zijn écht weggevaren, de middelste varen/drijven voor stroom nog door en de achterste hebben moeite om binnen de baan te blijven. Zij drijven alleen nog maar op stroom en dan is het niet altijd even gemakkelijk om de boeien te halen. Een aantal geven het dan ook op.
Na de finish komt er nog een licht briesje. Op de terugweg in stroom zetten we de motor erbij. We varen nog even langs de DRV en zien dat zij nog actief in de race zitten. Het briesje geeft ze nog een beetje snelheid en onder gennaker kunnen ze een half uurtje na ons finishen. Deze keer heeft vader nog gewonnen van zoon. Maar eerlijk gezegd als de wind iets meer had aangetrokken, was het wellicht anders geweest.
Nadat alles (in de thuishaven Wemeldinge) is opgeruimd en we een biertje met elkaar hebben gedronken, vertrekken we met een aantal bemanningsleden weer richting Yerseke.
Nog even een biertje drinken in de tent en lekker mosselen eten, want de Mosselrace is behalve een leuke wedstrijd, ook een leuk feest.
Het is weer ontzettend gezellig. We ontmoeten weer veel bekenden en staan gezellig met elkaar te kletsen. Muziek erbij en zelfs de fanfare komt met veel geluid nog even in de tent. Het was een superdag!
De organisatie is bedankt voor het vele werk en hopelijk kunnen we deze traditie nog jaren voortzetten.
